Τα κείμενα αυτής της συλλογής χαρακτηρίζονται αφηγήματα επειδή δεν ακολουθούν κατά κανόνα τη δομή του κλασικού διηγήματος. Ο αναγνώστης θα συναντήσει στο βιβλίο, μεταξύ άλλων, σημειώσεις ημερολογίου, ποιητικό μονόλογο, θεατρικό δρώμενο και σχέδιο σεναρίου.

Ο κύριος άξονας είναι η επανάληψη, η επιστροφή στην αρχή, η κυκλική κίνηση και γενικά η τάση για το αυτοαναιρούμενο σε πρώτη ματιά – «ατέρμον αδιέξοδο».
Τα πρότυπα του φανταστικού ανατρέπονται οδηγώντας σε ένα τέλος περισσότερο ενοχλητικό παρά καθησυχαστικό.

Η φόρμα των κειμένων διαφοροποιείται, ορισμένες φορές ακόμα και μέσα στο ίδιο αφήγημα. Ο ήρωας μπορεί να είναι άνθρωπος, σκιά, φανταστικό ον, μυθικός ήρωας και, σε μία περίπτωση, η ίδια η αφήγηση.

Η συλλογή των κειμένων και η εναλλαγή στη μορφή τους αποτελούν μια άσκηση κατάργησης των ορίων και των στερεοτύπων μεταξύ των ειδών.